สำนวนสุภาษิตไทยหมวดหมู่ ฟ. ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ
ความหมายสำนวนสุภาษิตคำพังเพยฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ
ที่มาของสำนวน สำนวนสุภาษิตนี้เปรียบเปรยถึงท้องฟ้าซึ่งอยู่สูงมาก แต่แผ่นดินนั้นต้อยต่ำกว่าท้องฟ้ามาก ซึ่งถูกนำมาใช้ในการเปรียบถึงความแตกต่างของชนชั้นวรรณะ
สรุปความหมายของสำนวน ตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542 คือ การให้รู้จักกาละเทศะ รู้ว่าสิ่งไหนควรทำสิ่งไหนไม่ควรทำ ปฏิบัติตัวให้เหมาะกับฐานะของตนเอง รู้จักที่ต่ำที่สูง ไม่ไปตีตนเสมอด้วย
ตัวอย่างการใช้สุภาษิตฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ
- การหลบหลู่สิ่งที่คนอื่นเขาศรัทธา ช่างไร้มารยาท เห็นต่างได้ แต่ไม่ควรไปหลบหลู่คนอื่น ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ รู้ไว้เสียบ้าง
- คุณเป็นใครถึงไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำมาทำตัวตีเสมอกับท่าน หัดเจียมเนื้อเจียมตัวเสียบ้าง อย่าอาจเอื้อมให้มากนักไม่อย่างนั้นคุณจะอยู่ที่นี่ลำบาก
- แพมเป็นลูกสาวคุณหญิงอยู่คฤหาสน์หลังใหญ่ ส่วนสุระเป็นลูกคนจนอยู่กระท่อมปลายนา แม้ว่าทั้งสองจะรักกัน แต่สุระรู้ดีว่าฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ จึงพยายามตีตัวออกห่างจากแพม
- คนที่ไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ ไม่รู้ว่าอะไรควรไม่ควรอย่างเขาคงไม่สามารถดำรงอยู่ในตำแหน่งนี้ได้นานนักหรอก
- กว่าผมจะเป็นใหญ่เป็นโตได้ ผมถ่อมตัว และทำงานหนักมาโดยตลอด ผมรู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ และให้เกียรติผู้อื่นเสมอ