สำนวนสุภาษิตไทยหมวดหมู่ พ. พอก้าวขาก็ลาโรง
ความหมายสำนวนสุภาษิตคำพังเพยพอก้าวขาก็ลาโรง
ที่มาของสำนวน คนสมัยก่อนเปรียเปรยถึงพฤติกรรมมัวแต่โอ้เอ้กว่าจะก้าวขาเดินทางออกจากบ้านได้ โขน ละคร หรือลิเก ที่กำลังแสดงอยู่ ก็เลิกทำการแสดงแล้ว กล่าวคือไปไม่ทันได้ชม โขน ละคร หรือลิเก เพราะมัวโอ้เอ้เอาแต่แต่งหน้า ทาแป้ง หรือเลือกเสื้อผ้าที่จะสวมใส่อยู่ แสดงว่าทำอะไรไม่ทันเหตุการณ์
สรุปความหมายของสำนวน ตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542 คือ บุคคลที่ทำอะไรอืดอาดยืดยาดโอ้เอ้ชักช้าไม่ทันเหตุการณ์ ชักช้าจนทำให้เสียการ
ตัวอย่างการใช้สุภาษิตพอก้าวขาก็ลาโรง
- โลกเขาไปต่อไหนถึงกันแล้ว นายยังยึดติดกับสิ่งเดิมๆ พอก้าวขาก็ลาโรงจริงๆ แบบนี้
- ที่ธุรกิจของเขาต้องเป็นผู้ตามอยู่ตลอดเวลาเพราะเป็นพวกพอก้าวขาก็ลาโรง กว่าจะคิดทำการตลาดส่งเสริมการขายก็ช้ากว่าคู่แข่งทุกที
- เธอเสียเวลากับการแต่งตัวโอ้เอ้ชักช้านานเกินไป จึงไปไม่ทันรถเที่ยวแรก เพราะพอก้าวขาก็ลาโรงแล้ว
- ถ้าเธอคิดจะทำสินค้าแฟชั่น เครื่องประดับพวกนี้ต้องตามแฟชั่นให้ทัน พอจับกระแสได้ก็ลงมือทันทีเลย ไม่ใช่กว่าจะลงมือทำพอก้าวขาก็ลาโรงแล้ว
- นี่สมชาย! ให้เกียรติคนอื่นด้วยการเคารพเวลาของคนอื่นด้วย ไม่ใช่พอก้าวขาก็ลาโรง ทำธุรกิจ ทำงานการทำงานนะ ไม่ใช่เด็กเล่นขายของ