สำนวนสุภาษิตไทยหมวดหมู่ ล. เลือกนักมักได้แร่
ความหมายสำนวนสุภาษิตคำพังเพยเลือกนักมักได้แร่
ที่มาของสำนวน เปรียบเปรยถึงการเลือกแร่มากจนเกินไปส่วนมากมักจะได้แร่ธาตุอื่นๆ ที่ไม่ใช่ทองคำหรือแร่ที่มีคุณค่าสูง เลือกโดยไม่มีความรู้หรือไตร่ตรองย่อมได้ของไม่ดี
พวกเครื่องอัญมณีต่างๆคนที่มีความรู้ความชำนาญเท่านั้นถึงจะทราบดีว่าสิ่งไหนเป็นเพชรแท้ หรือ ทองแท้ คนธรรมดาตาไม่ถึงเลือกๆ ไปก็อย่างนั้น ไม่ทราบหรอกครับว่าสิ่งไหนเป็นของแท้สิ่งไหนเป็นของเทียม บางคนเลือกมาเลือกไปดันไปเลือกแร่ที่มีค่า หรือมีราคาน้อย หรือเป็นของปลอมที่ทำเทียมเลียนแบบไป เพราะตนเองไม่มีความรู้ และ ความชำนาญในสิ่งเหล่านี้
สรุปความหมายของสำนวน ตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542 คือ ช่างเลือก เลือกมากมักจะได้ที่ไม่ดี (มักใช้พูดตําหนิผู้เลือกคู่ครอง)
ตัวอย่างการใช้สุภาษิตเลือกนักมักได้แร่
- เลือกนักมักได้แร่ แต่อย่างไรก็ตามถ้าเรามีสิทธิ์เลือก เราต้องพิจารณาเลือกบุคคลที่เรารู้จักทั้งเบื้องหน้า และ เบื้องหลัง อุปนิสัยใจ และพฤติกรรมต่างๆตลอดถึงการประกอบสัมมาอาชีวะที่เราคิดว่าดีที่สุดมาเป็นคู่ครอง จะได้ไม่เสียใจภายหลัง
- ฉันเห็นเธอเดินเลือกของอยู่นาน ร้านนู้นก็ไม่ดี ร้านนี้ก็ไม่เอา แต่สุดท้ายกลับได้ของมีตำหนิมา เลือกนักมักได้แร่จริงๆ
- เธอก็ใช่ว่าสวยงามมากนัก มีผู้ชายที่ประกอบอาชีพดีๆ มีความเป็นสุภาพบุรุษมาชอบพอก็ดีมากแล้ว เธอยังจะเลือกเอาหล่อๆ และเอารวยอีก ระวังเถอะ เลือกนักมักได้แร่
- เธอก็ไม่ได้สวยอะไรมากมาย มีผู้ชายที่ขยันทำงาน มีความเป็นสุภาพบุรุษมาชอบพอก็ดีเท่าไหร่แล้ว ยังจะเลือกมากเอาหล่อ เอารวยอีก ระวังเลือกนักมักได้แร่นะจ๊ะ
- ผู้ชายที่มีคุณค่านั้นหายาก เหมือนแร่ทองคำที่มีอยู่อย่างจำกัด ผู้หญิงจะเลือกมากบางทีก็ไม่ผิด เพราะผู้ชายพวกนี้หายาก แต่ก็อย่าเลือกเยอะเกินไป จนตัวเองแก่ก่อน