“ต้นสนกับต้นหนาม” เป็นนิทานอีสปที่สอนเราในหลายเรื่องๆ ทั้งความหยิ่งผยองจองหอง และความเมตตาและความเคารพ และความพอใจในสิ่งที่ตัวเองเป็น
นิทานอีสปเรื่องต้นสนกับต้นหนาม
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ ดินแดนแห่งทุ่งหญ้าเขียวขจีและต้นไม้สูง มีต้นสนต้นหนึ่งที่น่าภาคภูมิใจและต้นหนามที่ถ่อมตนขึ้นที่ฐานของมัน ต้นสนมักดูถูกต้นหนามและโอ้อวดเกี่ยวกับประโยชน์ที่สำคัญของมัน “ข้าเคยทำเสากระโดงแข็งแรงสำหรับเรือขนาดใหญ่และคานแข็งแรงสำหรับพระราชวัง” ต้นสนโอ้อวด “ในทางกลับกัน เจ้าตัวเล็กและถูกเหยียบย่ำโดยทุกคน”
Once upon a time, in a land of green meadows and tall trees, there stood a proud Fir-tree and a humble Bramble growing at its base. The Fir-tree often looked down upon the Bramble and bragged about its important uses. “I’m used to make strong spars for grand ships and sturdy beams for royal palaces,” boasted the Fir-tree. “You, on the other hand, are small and trodden upon by everyone.”
แต่เจ้าต้นหนาม แม้จะตัวเล็กแต่ก็ฉลาด มันตอบว่า “ตอนนี้เจ้ากำลังโอ้อวด แต่จำไว้ สักวันหนึ่งคุณอาจอยากเป็นต้นหนาม” ต้นสนหัวเราะและคิดว่าต้นหนามไม่รู้ว่ากำลังพูดถึงอะไร
But the Bramble, though small, was clever. It replied, “You’re boasting now, but remember, one day you might wish you were a Bramble.” The Fir-tree just laughed and thought the Bramble didn’t know what it was talking about.
วันหนึ่งพายุพัดผ่านทุ่งหญ้า ต้นสนที่ครั้งหนึ่งเคยภาคภูมิใจ แม้จะมีขนาดใหญ่ แต่ก็ไม่อาจต้านทานลมแรงได้ และถูกถอนรากถอนโคน กระแทกกับพื้นเสียงดังสนั่นหวั่นไหวต้นหนาม ซึ่งมีกิ่งก้านที่ว่องไวและความสามารถในการโค้งงอได้ รอดชีวิตจากพายุโดยไม่ได้รับบาดเจ็บ
One day, a storm swept through the meadow. The once-proud Fir-tree, despite its size, couldn’t withstand the fierce winds and was uprooted, crashing to the ground with a mighty thud. The Bramble, with its nimble branches and ability to bend, survived the storm unscathed.
เวลาผ่านไป วันหนึ่งคนงานมาพร้อมกับขวานเพื่อโค่นต้นสน มันตกใจและหวาดกลัว มันตระหนักว่าการสูงส่งและเย่อหยิ่งไม่ได้ปกป้องมันจากการถูกโค่นลง มันคิดถึงคำพูดของต้นหนาม และรู้สึกเสียใจที่หยิ่งผยอง
Time went by, and one day, workers came with axes to cut down the Fir-tree. It was shocked and frightened. It realized that being tall and proud didn’t protect it from being cut down. It thought about the Bramble’s words and regretted being so haughty.
ในทางกลับกันต้นหนาม เติบโตอย่างมีความสุข มันรู้ว่าการตัวเล็กก็มีข้อดี เช่น มีความยืดหยุ่นและไม่ดึงดูดความสนใจมากเกินไป ต้นสนได้เรียนรู้ว่าการอ่อนน้อมถ่อมตนและใจดีนั้นดีกว่าการหยิ่งผยองและโอ้อวด
The Bramble, on the other hand, kept growing happily. It knew that being small had its advantages, like being flexible and not drawing too much attention. The Fir-tree learned that being humble and kind is better than being proud and boastful.
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
“คุณสมบัติที่ถ่อมตัวและความสามารถในการปรับตัวสามารถมีคุณค่ามากกว่าความภาคภูมิใจและความสูง”
- ความแข็งแกร่งเทียบกับความสามารถในการปรับตัว: แม้ว่าต้นสนชนิดหนึ่งจะมีความแข็งแกร่ง แต่ก็ขาดความสามารถในการปรับตัวของพุ่มไม้ สิ่งนี้เน้นให้เห็นคุณค่าของความสามารถในการปรับตัวและเปลี่ยนแปลงเมื่อเผชิญกับความยากลำบาก
- อย่าประมาท: เช่นเดียวกับต้นสนที่ประเมินต้นหนามต่ำเกินไป เราควรระวังอย่าประเมินความสามารถหรือความแข็งแกร่งของผู้อื่นต่ำเกินไป
- เรื่องความอ่อนน้อมถ่อมตน: เรื่องราวแสดงให้เห็นว่าความอ่อนน้อมถ่อมตนเป็นสิ่งสำคัญ ความเย่อหยิ่งของต้นสนทำให้มันดูแคลนต้นหนาม แต่ในที่สุด ความอ่อนน้อมถ่อมตนของต้นหนามก็ได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าฉลาดกว่า
- ความเมตตาและความเคารพ: เราควรปฏิบัติต่อทุกคนด้วยความเมตตาและความเคารพ โดยไม่คำนึงถึงขนาดหรือรูปร่างหน้าตาของพวกเขา การที่ต้นสนดูถูกพุ่มไม้หนามนั้นไม่ถูกต้อง
- ขนาดไม่ใช่ทุกอย่าง: การเป็นใหญ่หรือสำคัญไม่ได้ทำให้ใครบางคนดีขึ้น ต้นหนามแม้จะตัวเล็ก แต่ก็มีความแข็งแกร่งและสติปัญญาในตัวเอง
- พอใจในสิ่งที่ตัวเองเป็น: ต้นหนามพอใจกับตัวเองและเติบโตขึ้น ความเย่อหยิ่งของต้นสนทำให้มันไม่มีความสุขและเสียใจ
“Humble qualities and adaptability can be more valuable than pride and stature.”
- Strength vs. Adaptability: While the Fir-tree had strength, it lacked the Bramble’s adaptability. This highlights the value of being able to adjust and change when faced with difficulties.
- Don’t Underestimate: Just like the Fir-tree underestimated the Bramble, we should be careful not to underestimate others’ abilities or strengths.
- Humility Matters: The story shows that being humble is important. The Fir-tree’s pride made it look down on the Bramble, but in the end, the Bramble’s humility proved wiser.
- Kindness and Respect: We should treat everyone with kindness and respect, regardless of their size or appearance. The Fir-tree’s contempt for the Bramble wasn’t right.
- Size Isn’t Everything: Being big or important doesn’t make someone better. The Bramble, though small, had its own strengths and wisdom.
- Be satisfied with yourself: The Bramble was content with itself, and it thrived. The Fir-tree’s pride made it unhappy and regretful.
โดยสรุปแล้วนิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า การเป็นคนใจดี ถ่อมตัว และให้เกียรติกันเป็นคุณสมบัติที่สำคัญ นอกจากนี้ยังแสดงให้เห็นว่าการเรียนรู้จากผู้อื่นไม่ว่าจะมีขนาดหรือรูปร่างหน้าตาอย่างไร สามารถนำไปสู่การเข้าใจโลกรอบตัวเราได้ดีขึ้น